۴۷ رونین همانطور که از نامش معلوم است داستان ۴۷ رونین یا سامورایی بی‌ارباب است که برای گرفتن انتقام اربابشان و بازگرداندن آبروی او به پا می‌خیزند.

۴۷ رونین یکی از جالترین داستانهای تاریخ ژاپن است و تا جایی که من در اینترنت گشتم، گویا واقعا اتفاق افتاده، اما چیزی که در این فیلم می‌بینید تفاوتهای فراوانی با ماجرای اصلی دارد و در واقع ورژن هالیوودی آن است. من قصد ندارم داستان این فیلم را کاملا شرح بدهم اما اگر فیلم را دیدید می‌توانید داستان واقعی را اینجا بخوانید. ورژن هالیوودی که که این فیلم از داستان ۴۷ رونین نشان می‌دهد پر است از کلیشه‌ها فرهنگی و نژادی نادرست و دیدگاههای غلطی که غرب درباره‌ی شرق دارد. در فیلمهای تاریخی فراوانی که در سینمای ژاپن ساخته شده و حتی در فیلم آخرین سامورایی با بازی تام کروز، به خوبی می‌توان فرهنگ ژاپن فئودالی و نحوه لباس پوشیدن و آرایش و مدل موی مردان و زنان آن دوره را دید و با این فیلم ۲۰۰ میلیون دلاری مقایسه کرد، باور کنید اصلا شبیه هم نیستند.

مشکل اساسی این فیلم البته البسه و مدل مو نیست، بلکه داستان بیخود آن است، شخصیت فیلم از همان اول آنقدر قویست که می‌تواند دمار از روزگار همه دربیاورد اما خیلی هندی‌طور به قولی که در کودکی به خودش داده پایبند است و از قدرتهایش استفاده نمی‌کند، به خاطر همین تا آخر فیلم تقریبا از همه کتک می‌خورد. اگر بخواهم تمام مشکلاتی که این فیلم را دارد اینجا بنویسم احتمالا این پست طولانی‌ترین پست این وبلاگ می‌شود به همین خاطر به جای آن این جمله را از من داشته باشید، ۴۷ رونین هدر دادن وقت و بودجه است و نه بیشتر و من تماشای آن را توصیه نمی‌کنم.