افتضاح

داستان: آمریکا امنیت کل دنیا به غیر از خودش را با روباتهای به دست گرفته است و شرکت سازنده قصد دارد پای این رباتها را به داخل خاک آمریکا هم باز کند، افسر پلیس مورفی در یک انفجار به شدت صدمه می‌بیند و شرکت سازنده رباتها، تصمیم می‌گیرد تا با قرار دادن مورفی درون یک روبات و تبدیل او به پلیس آهنی، مردم آمریکا را راضی به ورود رباتها به خاک خود کند.

فیلم Robocop در همان دقایق ابتدایی، تصویری توهین‌آمیز از ایران، تهران و بطور کلی ایرانی‌ها نشان می‌دهد که هر ایرانی فیلم‌دوستی را احتمالا منزجر می‌کند، تصویر نشان‌ داده شده از ایران به شدت غیرواقعیست و ایرانیهای داخل فیلم یک مشت خشونت‌طلب بی‌منطقند، همین چند دقیقه اول باعث شد تا فیلم را کامل نبینم و فقط نگاهی گذرا به آن داشته باشم. پیامهای سیاسی فیلم فقط به دقایق ابتدایی فیلم خلاصه نمی‌شود و در سراسر فیلم ادامه دارد. اصولا تماشای این فیلم جز اطلاف وقت هیچ چیز دیگری ندارد، زیرا فیلم چیزی جز گند زدن به پلیس‌آهنی اصلی که در دهه ۸۰ ساخته شد و یکی از بهترین نمونه‌های اکشن-تخیلیست نیست و اگر قصد دارید خاطره خوش آن فیلم را تکرار کنید باید به شما هشدار بدهم که روبوکاپ ۲۰۱۴ خاطره قبلی را نابود می‌کند.

ساموئل ال جکسن تبدیل به بازیگری درجه ۲ برای نقشهای فرعی در فیلمهای علمی‌تخیلی شده و فرسنگها با آن ساموئل ال جکسون دوست‌داشتنی سالهای قبل مخصوصا ال‌جکسون فیلمهای تارنتینو فاصله دارد و گری الدمن هم در این راه در حال رقابت با اوست، فیلم از نظر بازیگران هم چیز خاصی ندارد. ابی کورنیش بازیگر همسر مورفی هم صرفا برای خالی نبودن عریضه به فیلم اضافه شده و بازی جوئل کینمن بازیگر اصلی فیلم هم نهایتا بد نیست.

روبوکاپ به عنوان یک اکشن علمی تخیلی یک فیلم مضحک در ژانر خود است و ارزش دیدن ندارد و جدا چیز دیگری به ذهنم نمی‌رسد تا درباره‌اش بنویسم.