****
در آینده و در یک دنیای دیستوپیایی و رنج دیده از جنگ جهانی سوم، انسانها به این نتیجه رسیدهاند که عامل جنگ، ظلم و تمامی جنایات احساسات آدمیست، به همین دلیل داشتن هرگونه احساس جرم محسوب شده و یک دولت توتالیتر با اجبار مردم به مصرف دارویی خاص سعی میکند احساساتشان را از بین ببرد، دولت مامورانی زبده در جنگ با اسلحه با نام کلریک به وجود آورده که کارشان پیدا کردن و کشتن کسانی که احساس دارند و حاضر به پذیرش دارو نیستند است، آنها همچنین هرگونه چیزی که باعث به وجود آوردن احساسات در آدمی میشود مانند آثار هنری، موسیقی و ... را هم از بین میبرند. داستان از جایی شروع میشود که کلریک جان پرستون (کریستین بیل) که از بهترین ماموران دولت است به خطر سلسله اتفاقاتی مجبور به احساس کردن میشود و ...
Equilibrium (تعادل،توازن،وضع پایدار) در زیرژانر دیستوپیایی ژانر علمی تخیلی که یکی از گونههای مورد علاقه من است ساخته شده. این فیلم شاید از بهترینهای گونهی خود نباشد و فیلم کاملی محسوب نشود اما من از تماشای آن لذت بردم. احتمالا تا به حال نام این فیلم را هم نشنیده باشید، (حداقل برای من یان طور بود و خیلی اتفاقی آن را در اینترنت پیدا کردم)، شاید دلیل آن این باشد که فیلم در سال ۲۰۰۲ اکران شده، یعنی در میان سهگانه ماتریکس که با جلوههای ویژهاش قلبهای همه را در آن زمان تسخیر کرده بود و جلوههای ویژه ضعیف Equilibrium باعث شده این فیلم آنطور که باید دیده نشود.
کریستین بیل به عنوان شخصیت اصلی فیلم، چه در سکانسهایی که احساسی ندارد و چه در دیگر سکانسها به عقیده من بازی کاملی ارایه داده و هیچ ایرادی نمیتوان از او گرفت، مخصوصا صحنهی کشتار سگهای خانگی را باید ببنید که چطور بازی کرده. شان بین (بازیگر ند استارک) هم حضوری کوتاه و درخشان در فیلم دارد. فیلم خیلی بازیگر شاخص دیگیری ندارد، ویلیام فیچنر (کاراگاه ماهون در پریزن بریک) و دومنیک پرسل (لینکلن در پریزن بریک) را شاید بشناسید، هر دوو نقشهای کوتاهی در فیلم دارند.
با نگاهی به پوستر فیلم شاید شباهتی بین شخصیتهای اصلی با نئوی ماتریکس بیابید، اما Equilibrium یک کپی از ماتریکس نیست و تفاوتهای فراوانی در داستان، مضمون و سبک بصری دارد و تنها شباهتشان دیستوپیایی بودن هر دو آنهاست. Equilibrium مشکلاتی از لحاظ منطقی دارد، مثلا اصلا چه شد که انسانها به این نتیجه رسیدن که احساسات منشا همه مشکلات است و کلی سوال دیگر، اما به هر حال فیلم بدی نیست و در انتقال مفهوم خود تا حدی موفق است. این فیلم را پیشنهاد میکنم به خاطر بازی عالی کریستین بیل و چند سکانس شاهکار موجود در آن حتما ببینید.