**
همسر حاج آقا کمالی پارچه‌فروشی ثروتمند (با بازی رضا عطاران) فوت می‌کند و در قبر دوطبقه‌ای که او برای خود و همسرش خریده دفن می‌شود، اما بعد از مدتی، اشتباها مردی غریبه به جای او در جای خالی قبر دفن می‌شود و ...
نام تبریزی و قاسم‌خوانی در کنار هم تداعی کننده‌ی فیلم فوق‌العاده‌ی مارمولک است که یکی از بهترین کمدی‌های ایرانیست و وقتی رضا عطاران هم در کنار آنها قرار می‌گیرد انتظارها بسیار بالاتر هم می‌رود اما طبقه هساث در حد این نامها نیست، اضولا فیلم آنقدرها کمدی ندارد که از اول تا آخر ان بخندید و بعد از صحنه خندیدن کمالی در مراسم همسرش، حتی آنقدرها کمدی سیاه ادعا شده توسط نویسنده را هم در آن نمی‌یابید. بازی عطاران با وجود خوب بودنش حداقل برای من تکراری و خسته‌کننده‌است و منطق شخصیت او و به طور کلی منطق فیلم از احمقانه‌ترین منطقهاییست که تا به حال در یک فیلم دیده‌ام.
طبقه هساث فیلمیست پر از بازی‌های اغراق‌شده و مصنوعی، شخصیتهای کم‌عمق، تکراری و بی‌منطق و رویدادهای بی‌مزه، فیلم حتی پیام خاصی هم ندارد و در کل یک سری پیام متناقض به عنوان نقد اجتماعی به خورد آدم می‌دهد، به هر حال من یکی از دیدن آن لذت نبردمف به شما هم توصیه نمی‌کنم ببینیدش مگر اینکه واقعا عاشق تبریزی، قاسم‌خوانی یا عطاران باشید.
