*****
هیولاهایی غول‌پیکر به نام کایجو از شکافی در کف اقیانوس سر بر می‌آورند و به بشریت حمله‌ور می‌شوند. استفاده از تانک و جتهای جنگنده در برابر آنها کارآمد نیست و خسارات جانی و مالی زیادی در پی دارد، به همین دلیل انسانها با تجمییع منابع هیولاهای خود را می‌سازند، روباتهایی غول‌پیکر به اسم یِیگر (Jaeges) که هرکدام دو خلبان دارد و با اتصال ذهنهای آنها به هم و سپس به ییگر کنترل می‌شود. ییگرها ابتدا به پیروزی‌هایی دست می‌یابند اما کم کم کایجوها بزرگتر و قوی‌تر و باهوشتر می‌شوند، یک خلبان ییگر سابق که برادرش را در هنگام نبرد با یک کایجو از دست داده است فراخوانده می‌شود تا بعد از پنج سال دوباره سوار ییگرش جیپسی دنجر شود و با شرکت در عملیاتی خطرناک یکبار برای همیشه به جنگ با کایجوها پایان دهد.
با دیدن تریلرهای Pacific Rim شاید به این فکر کنید که با فیلمی مشابه ترنسفورمرز مایکل بی مواجهید، اما این طور نیست، اصلا مقایسه این دو اشتباه است، Pacific Rim از لحاظ سطح کیفی کیلیومترها بالاتر از ترنسفورمرها قرار دارد. گیلرمو دل تورو کارگردان در Pacific Rim به نظر من کاری بزرگ انجام داده و تجربه‌ای ساخته همطراز با تجربه‌ای که در دهه هشتاد جرج لوکاس با استاروارز و ریدلی اسکات با بلید رانر برای سینماروها و عاشقان علمی‌تخیلی به وجود آوردند. Pacific Rim بدیع و خلاقانه است، طوری ساخته شده که تمام جزییات تک تک فریم‌های فیلم فکر شده‌است و صحنه‌های اکشن آن حسابی با عظمت و حماسی‌اند، خلاصه که این فیلم من را به عنوان یکی از عاشقان سبک علمی‌تخیلی حسابی راضی کرد.
Pacific Rim خیلی بازیگران شاخصی ندارد چارلی هانم که در نقش رایلی شخصت اصلی فیلم بازی کرده در کارنامه‌اش به جز Children of men و Cold mountain فیلمهای شاخص دیگری دیده نمی‌شود، اما به هر حال بازی او در Pacific Rim خوب است، به بقیه بازیها هم ایراد خاصی وارد نیست. فیلم ریتمی عالی دارد که نه خیلی تند است و نه خیلی آرام، صحنه‌های مبارزه گاها کمی طولانی می‌شود اما به نظر من خیلی مشکل بزرگی نیست، به هر حال این فیلم چندتا از بهترین صحنه‌های مبارزه تاریخ سینما را دارد، برای مثال در چند فیلم تا حالا دیده‌اید که یک روبات غول‌پیکر یک کشتی دراز را بردارد و روی سر یک هیولای گنده‌تر از خودش بکوبد؟ و از طرفی به نظر من از منظر علم فیریک هم خیلی نباید به این فیلم خرده گرفت، مشکلات فیزیکی آن در حد ترنسفورمرز نیست که در آن یک ماشین حداکثر یک تنی ناگهان به یک ربات سنگین چند تنی تبدیل می‌شد که زمین زیر پایش می‌لرزید.
این فیلم را باید ببینید، به نظر من از هر نظر عالیست، از خیلی علمی‌تخیلی‌های اینروزها نه تنها از بعد جلوه‌های ویژه، بلکه از بعد احساسی و عمق شخصیتها و ارتباط بین آنها هم بالاتر است. Pacific Rim را سعی کنید با کیفیت بالا ببیند چون بسیاری از سکانسهای اکشن فوق‌العاده آن در شب اتفاق می‌افتد، و این نکته را هم در نظر بگیرید که یک عشق فیلمهای علمی‌تخیلی این پست را نوشته و اگر فیلم از منظرتان یک فیلم معمولی بود نیایید یقه مرا بگیرید.
