****
سایمن پگ جزء بازیگران محبوب من است، هر چقدر از خوب بودن این بشر گفته شود واقعا کم است، تا حالا هر فیلمی که از او دیده‌ام مرا ناامید نکرده و فیلم Run, fatboy, runنیز از این قاعده مستثنا نیست. فیلم را دیوید شویمر کارگردانی کرده که فرند دوستان او را به عنوان راس گلر می‌شناسند. اسم خود سایمن پگ هم به عنوان یکی از فیلم‌نامه‌نویسان آمده.بدو چاق،بدو فیلمی‌ست درباره‌ی انگیزه پیدا کردن و اثبات خود، و در عین کمدی بودن بسیار الهام بخش است.


اگر بخاطر این که طرفدار سایمن پگ هستیدخواستید این فیلم را ببینید باید بدانید که این فیلم با فیلمهایی مثل هات فاز و شان آو ز دد دو تفاوت اساسی دارد، در اینجا از نیک فراست یار غار سایمن پگ خبری نیست و متن اصلی را هم ادگار رایت ننوشته، به همین دلیل این فیلم با فیلمهای معروف سایمن پگ کمی تفاوت دارد. پنج سال بعد از اینکه دنیس (با بازی سایمن پگ) نامزد حامله‌اش را در روز عروسی ول کرده، تصمیم می‌گیرد در یک ماراتون شرکت کند تا او را دوباره بدست آورد، جمله قبل داستان فیلم در سایت imdb بود که به نظر من به هیچوجه دقیق نیست، پس به جایش روایت مرا بخوانید:

دنیس فردیست تنبل، چاق و مسولیت‌ناپذیر که در زیر زمین خانه یک پدر و دختر هندی به نام گوشدشتیدار زندگی می‌کند، از آنطرف نامزد سابقش که اکنون پسرشان جیک را به تنهایی بزرگ می‌کند با فردی مسئولیت‌پذیر و نسبتا پولدار به نام ویت آشنا می‌شود که بطور جدی او را می‌خواهد و کم‌کم دارد رابطه‌ش با جیک و لیبی(نامزد سابق)را بهتر و بهتر می‌کند، دنیس که همه‌چیز را در حال از دست رفتن می‌بیند وقتی متوجه می‌شود ویت می‌خواهد در یک ماراتون شرکت کند او هم به شوخی می‌گوید من هم می‌توانم و این شوخی‌اش جدی می‌شود. دنیس رفیقی قمارباز به نام گوردون دارد(که فامیل لیبی است) که تمام زندگی‌اش را روی این که دنیس ماراتون را به اتمام می‌رساند یا نه شرط می‌بندد و همین باعث می‌شود که او به همراه آقای گوشدشتیدار صاحبخانه دنیس بزرگترین مشوقان دنیس شوند، یکجورهایی ادعای دنیس بیشتر از خودش روی اطرافیانش اثر می‌گذارد و به آنها انگیزه می‌دهد. دنیسی که تمام عمرش دوان دوان از تمام مشکلات فرار کرده حالابا دویدن در ماراتون سعی می‌کند یکبار هم که شده در جهت درست بدود.(این جمله در انگلیسی خیلی خفن می‌شود، به فارسی ضایعش نگاه نکنید.)

بدو چاق بدو لحظات زیبای خودش را دارد، مانند گفتگوهای دنیس با پسرش جیک، یا لحظاتی که کمدی خالصند، مثل سکانسی که گوردون تاول پای دنیس را می‌ترکاند و در جاهایی از فیلم تراژدی زندگی دنیس بر کمدی فیلم کمی غلبه می‌کند. بازی سایمن پگ محشر است و مثل تمام فیلمهایش متفاوت. اگر فیلمی می‌خواهید که بعد از دیدن احساس خوبی به شما بدهد حتما این فیلم را ببینید، به سرراست و قابل پیشبینی بودن داستان هم خیلی کار نداشته باشید، مهم این است که فیلم خوب است.