****
Dead like me سریالیست کمدی درباره‌ی مرگ. دختری به نام جورجیا لس که اصرار دارد همه او را جورج صدا کنند، در اولین روز کار اداری موقتش (عبارت بهتری به عنوان مععادل فارسی temp job به ذهنم نرسید) در وقت ناهار اداری مورد اصابت سنگ توالت ایستگاه فضایی میر قرار می‌گیرد و می‌میرد، اما سرنوشت او این بوده که بعد از مرگ یک گریم ریپر(gream reaper موجودیست بدون صورت که یک داس خیلی بلند دارد و ردایی سیاه می‌پوشد، از پرسوناهای مرگ در بعضی فرهنگهاست) شود، کار او این است که روح آدمهای در حال مرگ را جدا کند و به سمت نوری هدایت کند تا سفرشان به آن دنیا را شروع کنند، از خاصیتهای این زندگی بعد از مرگش هم بدنی فیزیکی و قیافه‌ای متفاوت با قیافه اصلی‌اش در انظار زنده‌هاست.
سریال با این که در سالهای ۲۰۰۳ و ۲۰۰۴ در دو فصل پخش شده اما به نظر من طنز آن از خیلی از سریالهای کمدی این روزها بهتر است، حداقل مثل بعضی سریالها مجبور نیست مثنوی هفتاد من و دویست اپیزودی یک احمق در باب زن گرفتنش را ببنید که دو فصل است واقعا ملال‌اور شده، بگذریم. ریپرها که در این سریال درست مانند انسانهای زنده زندگی میکنند درست مانند بقیه نیازهایی دارند که بخش زیادی از آنها شامل پول و مکانی برای زندگی می‌شود، برای همین یا کار میکنند یا از مرده‌ها می‌دزدند که همین بخش بالایی از موقعیتهای کمیک این سریال را پدید می‌آورد.سکانسهایی که جرج در تمپ جابش با کارفرمای روی اعصابش سر و کله می‌زند واقعا عالیند.
مرگ در این سریال بسیار غیرمنتظره و اغلب بصورتی کمیک اتفاق می‌افتد، یک کمی مانند اتفاقات دومینووار سه‌گانه مقصد نهایی(مقصد نهایی ۴ و ۵ را این جانب آدم به حساب نمی‌آورم). زندگی خانواده جرج که دیگر با آنها ارتباطی ندارد بخش قابل توجهی از سریال را به خود اختصاص داده که به نظر من از لحاظ کیفی با بقیه سریال خیلی هم‌خوانی ندارد. این سریال را برای این روزهایی بی بیگ‌بنگی پیشنهاد می‌کنم بطور کلی.
