***
دکتر ویل کستر که در آستانه اکتشافات مهم در زمینه به وجود آوردن یک هوش مصنوعیست مورد هدف یک گروه تروریستی مخالف با هوش مصنوعی قرار میگیرد و متوجه میشود که چند هفته بیشتر زنده نخواهد ماند، همسر او که نمیتواند مرگ او را قبول کند تصمیم میگیرد ذهن او را به کامپیوتر آپلود کند و موفق به انجام این کار میشود، حال سوال اینجاست که آیا هوش مصنوعی به وجود آمده همان ویل کستر قبلیست؟
مرزی باریک وجود دارد بین یک فیلم علمیتخیلی خوب و یک فیلم صرفا سرگرمکننده که سعی میکند خود را علمیتخیلی نشان دهد و این فیلم به نظر من بیشتر در طرف دوم مرز قدم میزند. فیلم از یک طرف به موضوعاتی کمتر پرداخته شده چون سینگولاریتی یا تکینگی میپردازد اما از طرف دیگر خیلی ساده و احمقانه روی خطرناک بودن و شر بودن صرف هوش مصنوعی تاکید میکند، باوجود اینکه این ایده در فیلم چندباری نقض میشود، به هر حال داستان قطعا نقطهی قوت این فیلم نیست، بعضی از اتفاقها در آن بیمنطقاتد و ریتم آن گاهی خیلی کند است اما در کل قابل تحمل است. هدف فیلم هم بیشتر سرگرم کردن ملت با جلوههای ویژه است تا طرح مباحث عمیق فلسفی و تکنولوژیک و از این رو میتوان از این جنبههای فیلم به سادگی گذشت.
جانی دپ برای من دیگر کمی تا قسمتی تکراری شده، او همیشه خوب بازی میکند و هیچ ایرادی به او نمیتوان گرفت اما در سالهای اخیر خیلی فیلم شاخصی در کارنامهاش دیده نمیشود، از آن طرف ربکا هال نقش یک زن داغدار که نمیتواند قبول کند شوهرش مرده را عالی بازی کرده. بازی پاول بتانی را هم بسیار پسندیدم و باید بگویم بازیگر خیلی خوبیست و این فیلم را یکی از انتخابهای خوب کیت مارا میدانم. مورگان فریمن هم همچنان طبق روال این سالها آخر عمری دارد از خجالت فیلمهای خوب سالهای قبلش در میآید و به هیچ نقشی نه نمیگوید، هرچقدر هم که بیاهمیت باشد.
این فیلم اولین فیلم مدیر فیلمبرداری معروف هالیودی به نام والی فیستر است و به عنوان اولین تجربه شاید نمره قبولی بگیرد اما از اویی که سالها با کارگردان خوبی چون کریستوفر نولان کار کرده انتظار بیشتری میرفت. Transcendence در کل حرف خاصی نمیزند و پیامش به درد لای جرز دیوار میخورد اما اگر تا به حال به هیچکدام از فیلمهای جانی دپ نه نگفتهاید به این یکی هم نه نگویید، این فیلم برای ساعتی سرگرم شدن بد نیست.