A Million Ways to Die in the West

 

 

وقتی یک چوپان گوسفند ترسو تمام شجاعتش را برای اولین بار جمع می‌کند و عاشق زن مرموزی که وارد دهکده‌اش شده می‌شود، تازه می‌فهمد که جلوی شوهرش که یک هفتیرکش قهار و بدنام هم هست هم باید بایستد.

دو سال قبل سث مک‌فارلین با فیلم Ted به موفقیتی بزرگ دست پیدا کرد، و حالا احتمالا خواسته دوباره آن کار را تکرار کند و این بار خودش را هم نقش اصلی فیلمش گذاشته اما فیلم به خوبی قبلی نیست. شاید یک کلمه برای توصیف یک میلیون راه برای مردن در غرب کافی باشد و آن Explicit است، سث مک‌فارلین از اول فیلم شروع به گفتن جک می‌کند و از هیچ حرمتی ابایی ندارد و جکهایش هر موضوعی که فکر کنید را در بر می‌گیرد، یک میلیون راه قطعا فیلم خنده‌داریست اما کمی سخت است که بگوییم فیلم خوبی هم هست. یک میلیون راه به هیچ‌وجه داستان منسجمی ندارد، برای شخصیتها در آن دو اتفاق می‌افتد، یا می‌میرند و یا دستمایه‌ی جکهای مک‌فارلین می‌شوند و یا ترکیبی از هر دو. یک میلیون راه برای مردن در غرب به طور کلی هدررفت وقت این همه بازیگر خوبی‌ست که در آن بازی کرده‌اند، انصافا با ترکیب لیام نیسون، چارلیز ترون و آماندا سیفرید فیلم بهتری می‌شد ساخت. اما از من می‌شنوید اگر قصد دارید برای ساعتی فقط بخندید این فیلم می‌تواند مورد خوبی باشد، اگرچه زمانش کمی بیش از حد طولانیست و جکها‌ی آن هم بعضا تکراری می‌شوند اما از پس خنداندن مخاطب برمی‌آید. در ضمن این فیلم برای سنین پایین به هیچ‌وجه توصیه نمی‌شود.